Πριν από μερικές ημέρες έγινε γνωστό από το Μονολίθι και την Κυανή Ακτή του Νομού Πρέβεζας αφαιρούνται οι Γαλάζιες Σημαίες, καθώς οι παραλίες αυτές δεν διαθέτουν την υποδομή που χρειάζεται. Μάλιστα τους στερείται το δικαίωμα υποβολής υποψηφιότητας και την επόμενη χρονιά.
Το θέμα πέρασε αδιάφορα, σχεδόν δεν άγγιξε την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Καμία αντίδραση από το Δήμο Πρέβεζας, καμία αντίδραση από την Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας.
Άλλωστε είναι αυτοί που όφειλαν να φροντίσουν για την δημιουργία των υποδομών αυτών, όπως και πολλών άλλων που λείπουν σήμερα από την παραλιακή ζώνη της Πρέβεζας. Σε αυτές βέβαια περιλαμβάνεται το οδικό δίκτυο αλλά και τα έργα αποχέτευσης, η απουσία των οποίων αποθαρρύνει τους επισκέπτες και επιβαρύνει το περιβάλλον.
Το επιχείρημα που κατά κόρον ακούγεται «δεν υπάρχουν λεφτά» μπορεί ως ένα βαθμό να είναι σωστό και δικαιολογημένο. Όμως πιο σημαντικό από την ύπαρξη των χρημάτων είναι η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων.
Για την Περιφερειακή Ενότητα της Πρέβεζας λοιπόν, η οποία έχει να διαχειριστεί μία παραλιακή ζώνη χωρίς βιολογικούς και έργα αποχέτευσης και ένα οδικό δίκτυο που αποτελεί εθνική ντροπή, οι προτεραιότητες βρίσκονται κάπου χαμένες στα....αρχεία της Λευκάδας.
Ο Αντιπεριφερειάρχης Πρέβεζας Στράτος Ιωάννου λοιπόν «στην προσπάθειά για κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής, αποφάσισε να αναθέσει τη μελέτη του αρχείου των βενετών προβλεπτών της Πρέβεζας και τη σύνθεση και συγγραφή μονογραφίας για την Διοίκηση της Πρέβεζας τον 18ο αιώνα». Στο πλαίσιο αυτό θα γίνει η σχετική έρευνα των Γενικών Αρχείων της Λευκάδας.
Προφανώς η πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη μιας περιοχής επιτυγχάνεται με την ιστορική μελέτη, η οποία φυσικά έχει το κόστος της και καλύπτεται από πιστώσεις των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων. Φυσικά θα ήταν επιβεβλημένη μία τέτοια μελέτη αν κι άλλα ζητήματα που άπτονται της κοινωνικής ανάπτυξης είχαν αντιμετωπιστεί με την ίδια ευαισθησία και είχαν διεκπεραιωθεί με τις ίδιες –τάχιστες ομολογουμένως- διαδικασίες.
Αυτό όμως δεν έχει συμβεί και θα πρέπει οι σημερινοί διοικούντες να αναρωτιούνται αν τα δικά τους έργα μπορούν να αποτελέσουν έστω και στο ελάχιστο αντικείμενο μελέτης για τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου